ZAMAN: “İlk önce geceleri atlattık. Ters giden zamanın düzelmesini bekledik. Bütün darıların başımıza üşüşmesini bekledik. Bütün darıları başımıza sıçrattık. (…) Mutfaktaki saat zamandaki sabahın ikisini çaldı. Vera’nın uykusundaki zaman elden düşme, saatten düşme zaman değildi hiç. Yayları, zemberekleri, yelkovanları, çanları, zilleri, tekerlemeleri, ilerlemeleri, gerilemeleri yoktu hiç. Zamanın dişlisi Vera’nın kendisi idi.” Postacı Kızı Vera, Bütün Öyküleri – Feyyaz…
19 Aralık’ta Feyyaz Kayacan’ın doğum gününü kutladık. Yazarlarımızdan Eda Yavaş bu günün anısına A’dan Z’ye Feyyaz Kayacan sözlüğü hazırladı, bizi “Sözcüklerin ta ardında, uzağında bir yere gitmek,” davet etmek adına. AĞAÇ BEKÇİSİ: “Her yıl istemişsiniz ki bir çıksın hep, yaprakların tutarı. Görülmemiş oysa bir çıktığı. Sonra ne demek her yıl yaprak sayımlarını düzenlemek? (…) Sonra…
BOŞLUK: “Sözcüklerin ta ardında, uzağında bir yere gitmek isterdim, alacaklı kuşkuların, beynimde bağdaş kuran uykusuzlukların derilmediği. Başımı sokacak bir boşluk arıyorum. Konuşmayan, düşünmeyen, yazısız, alfabesiz bir boşluk.” Bir Deli Değilin Defterleri, Feyyaz Kayacan
BİR YAŞAM TÜRÜ: “Şunun şurasında nedir ki istediğim? Güneşin bir parçacığına her sabah kafamı ve gözümü açarak araştırmalarıma devam etmek. Bu da sürdükçe hiç olmazsa bir erek yerine geçemez mi? Bu da bir yaşam türü değil mi?” Bir Deli Değilin Defterleri, Feyyaz Kayacan
HİÇLİK KÂĞIDI: “-Hiçliğiniz işlek midir? Ne demek istiyordu? Anlamadım. Bilmiyorum demekten korktum. Öyle dersem belki beni uygun bulmayacaklardı. Yaftayı başkasına taşıtacaklardı. -İşlek, dedim. -Hiçlik kâğıdınız var mı? -Hayır, ama kimlik kâğıdım var. -Bize hiçlik kâğıdı lazım. Yanınızda yoksa biz bir tane çıkarttırabiliriz sizin için. Hiçlik İşleri Başçevirgenliğinden. -Neye yarıyor bu kâğıt? dedim. -Hiçinizinhiçyüzünü foya foya…
5 Nisan, Feyyaz Kayacan’ın ölüm yıldönümüydü. Okuyunca vurulduğum Bir Deli Değilin Defterleri öyküsü ile ilgili yazmak istedim bugün. Bu yazıya ulaşan herkesin okumasını öyle çok istiyorum ki neredeyse öyküyü buraya yeniden yazacağım. Naçizane sözlüğünü yapmak istedim bende. Naçizane, çünkü bir yazarla beraber delirmek öyle kolay değil. Zihnin en parlak tarafından süzülmüş kelimeleriyle, duvarları beyaz yastıklı…
İNSANLARI SEVMEK: “İnsanlar sevilmez. Demin severim dediğime boş ver. O benim uydurduğum, İsa’dan kalma bir kuruntu. Bütün iş insanları teker teker sevebilmede. Yoksa insanları severim deyip geçmek herkesin elinden gelir. İnsanları sevmek ne demekmiş? Hiç kimseyi sevmeden herkesi sevmek. Soyut sevgilerin en soyutu. İş soyuta dökülmeye görsün. Ondan sonrası kolay. Sıva kollar ve işin yoksa…
Yazarın asıl ismi Feyyaz Fergar. Saint Joseph Lisesini bitirdi. Fransa’da ve Londra’da siyasal bilgiler ve ekonomi okudu. Londra’da BBC Türkçe Yayın Servisinde çalıştı. Buradan emekli oldu. Fransızca yazdığı şiirlerini iki kitapta topladı. Hikâyeleri Yeditepe, Yenilik, Türk Dili dergilerinde çıktı.Şiirleri: Les Gommes Insolites (1938), Gestes à la Mer (1939), Kaşık Havası (1976), Benim Örümceğim Başka (1982).…
Feyyaz Kayacan’ın Bir Deli Değilin Defterleri’inden: “Şunun şurasında nedir ki istediğim? Güneşin bir parçacığına her sabah kafamı ve gözümü açarak araştırmalarıma devam etmek. Bu da sürdükçe hiç olmazsa bir erek yerine geçemez mi? Bu da bir yaşam türü değil mi?”
İPEKLİ MENDİL 