Yazıyla geçen bir gününüzü nasıl programlarsınız?
Bunu tam olarak bilmiyorum. Program yapamam. Standardım yok. Yazı benim efendim değildir ama ben yine de kölelik etmeyi severim. Yani zamanın nasıl kullanılacağını yazı yazdığım zamanlarda bilemem. Ya vücudum isyan eder, ya da o aşamada yazacak bir şey kalmadığına ikna olur, günü tamamlarım.
Çalışırken olmazsa olmaz ritüelleriniz var mı? Varsa nelerdir?
Çay ve kahve içerim.
Müzik dinleyerek çalışabilir misiniz? En çok ne dinlersiniz?
Bazen. Klasik müzik önceliğimdir. Schubert, Brahms, Mozart ve Beethoven olmazsa olmazlarımdır. Jazz ve rock sonra gelir.
Çalışmaya kâğıt kalemle mi başlarsınız yoksa bilgisayarda mı yazıyorsunuz?
Defterlere not alır, biriktirir, sonra çalışmaya başlarım. Not aldığım defterleri unuttuğum çok olur.
İlham gerçekte var mı? Varsa sizinki nasıl geliyor?
İlhamı tavus kuşuna benzeten Mayakovski’den yanayım. İlham eğer bütün izlenimler, esinler ve bilgiler arasında estetik bir bağ kurmaksa, vardır. Başka türlü tanımlanıyorsa bu, “bilmiyor ama söylüyor” zırvalığına varır. Daha ileri gideyim, ilham o durumda gölde unutulmuş bir mandadır.
Bir fikrin iyi olup olmadığını nasıl anlarsınız?
Benzersizliğinden.
Dönüp dönüp okuduğunuz şairler yazarlar kimler?
Nazım, Cemal Süreya, İlhan Berk, Turgut Uyar ve Edip Cansever; şairlerimdir.
Tolstoy, Çehov, Dostoyevski, Proust, Balzac, Zola ve Borges; yazarlarımdır.
En sevdiğiniz öykü/öyküler/öykücüler hangisi?
Gogol’ün “Palto”sunu saymadan başlamak olmaz. Aklıma ilk gelen sevdiğim öyküler dizisi şöyle: Dino Buzzati: Colombre, Çuniçiro Tanizaki: Sazende Şunkin, Poe: Maelström’e Düşüş, Sartre: Duvar, Osman Şahin: Beyaz Öküz, Ethem Baran: Evlerimiz Poyraza Bakar ve Cemil Kavukçu: WLO Üyesi. Ayrıca yazar olarak H.G. Wells, Coetzee, Hawthorne, Henry James, Agota Kristof ve Borges ilham vericidirler.
Şu an ne okuyorsunuz?
Melville: Veranda Öyküleri.
İPEKLİ MENDİL 